همه چیز در جهان برای بودن آدمی است 

و درد این است که بودن, خود برای چیست؟ 

چه خنده آورند آنها که بودن خویش را در جهان,

ابزار چیزی کرده اند

که خود ابزار بودن آنهاست!

و چه بسیارند آدمیانی که,

در این گردونه ابلهانه دور می زنند

خدایا
در برابر آنچه انسان ماندن را به تباهی می کشد, مرا با "نداشتن" و "نخواستن" رویین تن کن؛
همه ی بدبختی های انسان بابت همین دو چیز است, چون:
داشتن؛ انسان را محافظه کار و ترسو می کند
و خواستن؛ آدم را بزدل و چاپلوس

چه بسیارند کسانی که همیشه حرف می زنند بی آنکه چیزی  بگویند

و چه کم اند کسانی که حرف نمی زنند اما بسیار می گویند

تنها هرزه را سنگسار میکنند. غافل از آنکه شهر پراز فاحشه های مغزی است 

وکسی نمیداند که مغزهای فاحشه ویرانگرترند تا تن هرزه...!!!؟؟؟

صفر را بستند

تا ما به بیرون زنگ نزنیم
از شما چه پنهان
ما از درون زنگ زدیم!