خدایا
در برابر آنچه انسان ماندن را به تباهی می کشد, مرا با "نداشتن" و "نخواستن" رویین تن کن؛
همه ی بدبختی های انسان بابت همین دو چیز است, چون:
داشتن؛ انسان را محافظه کار و ترسو می کند
و خواستن؛ آدم را بزدل و چاپلوس